Lepiężnik (02/2020)
Marek Pogorzelec
Na stanowiskach naturalnych w Polsce można spotkać cztery gatunki lepiężników. Wszystkie są bylinami, rosną w miejscach wilgotnych, kwitną wczesną wiosną. Stanowiska trzech z nich spotykamy głównie na południu Polski – w zaroślach, na mokrych łąkach, aluwiach rzecznych i nad potokami. Czwarty gatunek – lepiężnik kutnerowaty (Petasites spurius (Retz.) Rchb.) występuje zwykle na północy, w miejscach piaszczystych nad brzegami wód.
Większe zbiorowiska lepiężników są bardzo licznie oblatywane przez pszczoły. Jeśli znajdują się blisko pasieki mogą decydować o szybkim rozwoju rodzin na wiosnę. Lepiężniki, jak większość roślin z rodziny astrowatych, dostarczają pszczołom zarówno pyłku, jak i nektaru. Latem lepiężnik łatwo pomylić z podbiałem. Liście odziomkowe obu tych roślin wyrastają z gładkiego kłącza położonego płytko pod powierzchnią ziemi. Jeśli obie te rośliny rosną po sąsiedzku, w podobnych warunkach, liście lepiężników są wyraźnie większe. Podobnie jest z kwiatami. Poza naszymi gatunkami sadzi się w ogrodach, w pobliżu wody również lepiężnik japoński.
Lepiężnik biały
Lepiężnik różowy
Lepiężnik japoński
Lepiężnik w górskim strumieniu
Lepiężnik na wale przeciwpowodziowym