Krzewy parków i ogrodów – rodzina różowatych (część 1) (08/2020)

Marek Pogorzelec

Zapewne wielu z nas zauważyło, że pszczoły chętnie zbierają pyłek z kwiatów drzew owocowych w większości należących do rodziny różowatych oraz spokrewnionych z nimi krzewów ozdobnych. Tylko nieliczne gatunki tej rodziny, jak opisane wcześniej irgi oraz przedstawiona w tym artykule pęcherznica kalinolistna, są również obfitym źródłem nektaru.

Pęcherznica pochodzi z Ameryki Północnej. Roślina ta jest wysoce mrozoodporna, wytrzymała na niesprzyjające warunki, spaliny, brak opadów i silne nasłonecznienie. Dlatego stosowana jest do nasadzeń miejskich. Ogrodnicy wyhodowali odmiany o liściach żółtych lub purpurowoczerwonych. Forma podstawowa jest najczęściej używana do tworzenia żywopłotów. Odmiany są zwykle sadzone pojedynczo jako soliter. Pęcherznica kwitnie na przełomie maja i czerwca, a jej wydajność miodowa sięga 65 kg/ha.

W tym samym czasie (co pęcherznica) kwitnie pochodzący z pogranicza południowo-wschodniej Europy i Zachodniej Azji ognik szkarłatny. W naszym klimacie nie jest w pełni mrozoodporny, dlatego najlepiej sadzić go w miejscach ciepłych, osłoniętych od wiatru. W sprzyjających warunkach kwitnie bardzo intensywnie, a pszczoły chętnie oblatują kwiatostany. Krzew ten ma walory ozdobne, dorasta do sporych rozmiarów i ma grube, cierniste pędy, więc warto zastanowić się przed podjęciem decyzji o posadzeniu go. Jesienią i zimą ozdobą są liczne, jaskrawo ubarwione owoce, kuliste, skupione w baldachogronach, w zależności od odmiany czerwone, pomarańczowe lub żółte. Owoce ognika szkarłatnego są chętnie zjadane przez ptaki.

Nieco później od pęcherznicy i ognika, bo na prze-łomie czerwca i lipca zakwita tawlina jarzębolistna.

Jej naturalnym obszarem pochodzenia jest Syberia, więc bez wątpienia nasze zimy krzywdy temu niskiemu krzewowi nie zrobią. Może on rosnąć na bardzo słabej, piaszczystej ziemi. Drobne nasiona dość łatwo kiełkują, a siewki rosną szybko. Jak się zadomowią, trudno się ich pozbyć. Krzew ten rozrasta się również przez rozłogi. Zastanawiające jest, że dotąd tawlina jarzębolistna nie stała się jednym z najgroźniejszych gatunków inwazyjnych. Prawdopodobnie ze względu na porę kwitnienia, pszczoły z wielkim entuzjazmem odwiedzają jej kwiaty, zbierając głównie pyłek.

Wszystkie przedstawione wyżej krzewy bywają używane do formowania żywopłotów, ale zdecydowanie lepiej kwitną i wyglądają, gdy nie są przycinane.