Krzewy z rodziny bobowatych (06/2020)

Marek Pogorzelec

Rośliny z rodziny bobowatych mają zdolność symbiozy z bakteriami brodawkowymi, które rozwijają się na korzeniach tych roślin, tworząc charakterystyczne koraliki – brodawki korzeniowe. Bakterie te potrafią związać azot z powietrza znajdującego się w podłożu, dostarczając go roślinie w postaci przyswajalnej. Dzięki temu przedstawiciele rodziny bobowatych mogą rosnąć na glebie piaszczystej, ubogiej w składniki mineralne. Mają one specyficzną budowę kwiatu, który przypomina motyla, stąd dawna nazwa rodziny – motylkowate.

Rodzina ta jest bardzo liczna i ma swoich przedstawicieli na wszystkich kontynentach, poza Antarktydą. We florze Polski występują liczne gatunki rodzime. Są to głównie rośliny zielne, krzewy natomiast są rzadkością, drzew brak. Przedstawione tutaj krzewy są gatunkami obcymi – amorfa pochodzi z Ameryki Północnej, karagana z Syberii, a moszenki z Południowej Europy.

Wydajność miodowa tych roślin sięga 70-80 kg/ha. Nie jest to tak dobry wynik, jak omawianej w ubiegłym miesiącu irgi, ale pszczoły bardzo chętnie odwiedzają kwiaty tych roślin. Amorfa i karagana kwitną dość krótko, ale bardzo intensywnie; kwitnienie moszenki jest natomiast rozłożone w czasie – torebki z dojrzewającymi nasionami sąsiadują z rozkwitającymi pąkami. Obok małych wymagań co do gleby, krzewy te wyróżniają się sporymi walorami ozdobnymi, niestety niespecjalnie nadają się na żywopłoty z powodu zbyt luźnego pokroju.